بسم
الله الرحمن الرحیم پانزده سال قبل از عام الفیل و به گواهی بلاذری، در همان سال 570 میلادی که زمان ولادت رسول اکرم(ص) است، در خانة خویلد دختری دیده به جهان گشود که از همان آغاز ویژگی شگفتی داشت؛ چرا که شش ماهه متولد گردید و به همین دلیل او را
خدیجه نامیدند، یعنی کودکی که قبل از موعد مورد انتظار، به دنیا آمده است. این طفل اگر چه در فضای تیره و تار عصر جاهلیت، دوران رشد و بالندگی خود را سپری کرد؛ امّا از خصال پسندیده ای برخوردار بود. او به لحاظ سیمای ظاهری در زیبایی کم نظیر و چون خورشید درخشان بودامام حسن مجتبی(ع) که در میان بنی هاشم از نظر زیبایی ضرب المثل بودند، فرموده اند: «وَ کنْتُ أَنَا أَشْبَهَ النَّاسِ بِخَدِیجَةَ الْکبْرَی من شبیه ترین افراد به خدیجه
کبری بودم».در وصف خاتم انبیاء(ص) خطاب به عیسی مسیح(ع) آمده است: «نسْلُهُ مِنْ مُبَارَکةٍ وَ هِی ضرَّةُ أُمِّک فِی الْجَنَّةِ؛ نسل او از مبارکه (
بانوی با برکت) یعنی خدیجه است که همدم مادرت مریم در بهشت جاویدان می باشد.» بنابراین، این مولود باسعادت در کتاب انجیل به مبارکه ملقّب گردیده بود به رغم آن که در هنگام جاهلیت، وجود بانوان عفیف که از انحرافات مصون باشند، از نوادر است، حضرت خدیجه(ع) به دلیل پاکی در ابعاد گوناگون به طاهره موسوم گردیده بود. و در میان زنان عصر خویش به دلیل برخورداری از کمالات و ارزشهای والای انسانی آن چنان ارجمند بود که پیامبر اکرم(ص) وی را با لقب کبری (والامقام) مخاطب قرار دادندر دعای ندبه از او به عنوان (خدیجه الغَرّاء) یاد گردیده است که به معنای شامخ، بلند و درخشان می باشدحضرت ابوطالب(ع) که خود از مظلومان تاریخ
سلام'>اسلام است، خدیجه(ع) را این گونه وصف می نماید: خدیجه(ع) دارای سخاوت و عفت است، در می داستانک...
ادامه مطلبما را در سایت داستانک دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 3202600 بازدید : 11 تاريخ : يکشنبه 12 فروردين 1403 ساعت: 14:17